Już podczas wypełniania wniosku CEIDG-1 należy się zdecydować na konkretną formę.
Opodatkowanie na zasadach ogólnych jest podstawową formą opodatkowania, z tego też powodu nie występują warunki ograniczające możliwość opodatkowania w tej formie. Jeżeli przedsiębiorca nie zadeklaruje wyboru innej formy opodatkowania (tj. ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych albo karty podatkowej lub opodatkowania według 19%, liniowej stawki podatku), płaci podatek dochodowy według skali progresywnej. Wysokość podatku dochodowego płaconego według w/w skali zależy od faktycznie uzyskanych dochodów. Podstawę opodatkowania stanowi bowiem dochód, czyli nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Ustalenie podstawy opodatkowania (ustalenie dochodu) odbywa się na podstawie zapisów dokonywanych w prowadzonej ewidencji księgowej – podatkowej księdze przychodów i rozchodów ( 18 % podatku do kwoty dochodu 85.528, – zł i 32% podatku powyżej tej kwoty ). Przy tej metodzie opodatkowania, jeżeli nie zostanie osiągnięty dochód lub nie przekroczy on kwoty wolnej od podatku tj. 3091,00 złotych, podatku nie wystąpi.
W przypadku opodatkowania na zasadach ogólnych istnieje obowiązek prowadzenia zapisów księgowych, zarówno po stronie przychodów, jak i wydatków. Najczęściej wykorzystywane w ramach tej formy opodatkowania urządzenie księgowe nazywane jest księgą przychodów i rozchodów.
Podatek liniowy podobnie jak zasady ogólne to różnica pomiędzy przychodami a poniesionymi kosztami. W tym przypadku stawka podatku jest liniowa i wynosi 19 % i jest stała niezależnie od uzyskanego dochodu – jeżeli nie wystąpi dochód , nie płaci się podatku .Przy tej formie opodatkowania nie odlicza się kwoty wolnej od podatku .Obowiązujące ewidencje księgowe to księgi rachunkowe lub książka przychodów i rozchodów.
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych* – wybierając tę formę ewidencji dochodów nie ma obowiązku księgowania kosztów działalności. Istnieje natomiast obowiązek prowadzenia ewidencji przychodów, w której dokonywane są zapisy osiąganych przez przedsiębiorcę przychodów z działalności gospodarczej – z rozbiciem na stawki podatku ryczałtowego. Możliwość rozliczania się z podatku dochodowego w formie zryczałtowanej możliwa jest dla przedsiębiorców, którzy rozpoczynają działalność gospodarczą lub ją kontynuując, którzy w roku poprzednim nie przekroczyli limitu przychodów w wysokości 150 000 euro. Przekroczenie tego limitu powoduje automatyczne przejście na zasady ogólne w miesiącu następującym po miesiącu, w którym limit został osiągnięty.
Obowiązujące stawki podatku ryczałtowego od osiąganych przychodów to: 3,0%, 5,5%, 8,5%, 17%, 20%. Zastosowanie konkretnej stawki uzależnione jest od źródła przychodu
lub przedmiotu prowadzonej działalności, np.:
*Niektóre rodzaje działalności gospodarczej wykluczają możliwość wyboru ryczałtu jako formy opodatkowania. Nie można płacić podatku zryczałtowanego od przychodów osiąganych m.in. z:
W przypadku karty podatkowej nie ma obowiązku księgowania zdarzeń gospodarczych (tj. przychodów i kosztów). Podatek dochodowy w przypadku karty płacony jest w wysokości niezależnej od tego, jaki przychód i jaki koszt ponosi przedsiębiorca (tak więc stawki karty określone są kwotowo, a nie procentowo), a wysokość zobowiązania podatkowego ustala w drodze decyzji właściwy urząd skarbowy dla danego roku podatkowego. Wysokość stawek karty zależna jest od:
Nie wszystkie podmioty gospodarcze mogą dokonać wyboru opodatkowania w formie karty podatkowej. Jest ona dostępna dla przede wszystkim dla działalności:
i kwiatami;
w zakresie opieki domowej nad dziećmi i osobami chorymi.